KBO 0434459634

In memoriam Christine De Rijcke 1962-2024

Collega Christine studeerde in 1985 af aan de VUB.  Ze begon haar praktijk in het mooie Jezus-Eik waar ze snel een vast begrip werd.   Leergierig als ze was sloot ze zich  vlug aan bij de lokale studieclub Brussel-Halle.   Gezein haar Brabantse karakter kon ze niet lang stilzitten en begon ze zich ook in te zetten als bestuurslid en organisator van de peerreviews.   Toen later de studieclubs aan de westrand gingen samensmelten bleef ze actief  in de bestuurswerking en werden de peerrevieuw over twee locaties verdeeld.  Zoals steeds perfect georganiseerd en vlot afgehandeld.   Toen het huidige bestuur van stoppen sprak was ze een van de drijvende krachten die voor de doorstart van West-Brabant koos en verder aan de kar trok.

Niet enkel in haar studieclub was ze een graag geziene gast maar ook bij de buren van NOB waar ze al jaren full-member was maar ook als kaderlid, lid van onze provinciale raad en lid op het Riziv voor de accreditering.   Het zullen grote voeten moeten zijn die je schoenen gaan moeten vullen.

Maar niet enkel professioneel was ze gedreven.   Samen met haar echtgenoot Luc kregen ze 3 kinderen ( Liesbet, Joris en Kathleen) en haar oogappels ( kleinkinderen) Mathieu en Amélie maakten haar geluk compleet.    

Ze was ook een sportieve dame.   In de streek stond ze bekend als de “fietsende tandarts”.  Je zag haar zelden in de auto, zelfs de vergaderingen van de cluster zorg in de eerstelijnszone was met de fiets.  Tot het laatste moment bleef ze de sportieve dame.  Enkele weken geleden kwam ze nog terug van een wandel vakantie in Ierland samen met haar dochter.     We kregen het ganse verhaal in geuren en kleuren.

Naast al dat sportieve had ze ook nog een passie voor de Moezelstreek, in het bijzonder Cochem.   Zocht je naar info of tips over een weekendje Moezel had je de juiste dame gevonden.

Christine, je had nog zoveel plannen en keek zo uit naar je pensioen om eindelijk full-time te genieten van Luc, kinderen en kleinkinderen en Cochem.   Hoe wreed kan het lot toch niet zijn.   We gaan je missen.  En dit aan beide kanten van Brabant.